De vereniging voor inspanningsfysiologie

.EMS training

 

 

 

 

De vereniging voor inspanningsfysiologie heeft vijf basisfasen van spierontwikkeling gedefinieerd: De eerste fase, volledig herstel; De tweede fase, krachtstimulering; De derde fase, normale statische oefening; De vierde fase, het bereiken van maximale prestaties; en De vijfde fase, maximale prestaties.

De eigenlijke trainingsprogramma’s die in het kader van deze EMS-training worden ontwikkeld, zijn meestal gebaseerd op de intensiteit van de elektrische impulsen die naar de spieren worden gestuurd. In plaats van gegevens over de toepassing van kracht naar de spieren te zenden, reageren de spieren op de elektrische impulsen als gevolg van een off- encamp spiersamentrekkingen. Hierdoor worden de spieren getraind om uit zichzelf sterk samentrekkend te zijn.

Men kan deze spieren dan intelligent gebruiken voor een hele reeks activiteiten: wandelen, hardlopen, joggen, aerobics, en natuurlijk vechtsporttraining.

Het “garnalenbeen” is nog een variatie in dit systeem van training waarbij men het been vormt op iets dat ofwel een opstapje is of een plank. Belangrijk is dat je het lichaam terug langs het been wiggen en de positie van de Hypertrophy zone te handhaven.

Een andere variatie, stijlen van ECERS, splitst de spieren op in drie verschillende fasen. In de eerste fase van een set ECERS, vinden de sets plaats op de maximale intensiteit van inspanning. In de tweede fase, of herstelfase, wordt de set misschien op een lagere intensiteit uitgevoerd. In de derde fase, ook wel de maximale prestatiefase genoemd, is de inspanning maximaal en niet meer. Als men dit bereikt heeft, is dit de maximale tijd waarvoor men de spieren kan gebruiken. Zo niet, dan is de set niet voltooid op de maximale intensiteit.

Bij deze variabelen tracht men, zoals gezegd, in een zo kort mogelijke tijd een zo groot mogelijk rendement te behalen. Gewijzigde versies van dit systeem van training worden ook gebruikt door jeugdvoetballers. Het werkt goed omdat de training de atleet aanpasbaar maakt aan de trainingsprikkel door hem geleidelijk steeds meer te leren over de elektrische impulsen die naar de spieren worden gestimuleerd.

Hoofdvakken in EMS opleiding

Cardio-vasculaire oefeningen

Cardio-vasculaire oefeningen dienen vooral om het lichaam op te warmen, te koelen of om de werkende spieren te verlengen. Oefeningen als hardlopen, zwemmen, langlaufen, stevig wandelen kunnen zeer nuttig blijken voor voetballers die hun oefeningen op het platteland spelen. Het gestage tempo van de training is ideaal voor het uithoudingsvermogen Unlimited Energy System, maar het continue karakter van dit soort oefendiscipline vereist een hoog niveau van zowel fysieke kracht als uithoudingsvermogen.

Anaërobe training

Behendigheidstraining

Krachttraining/Krachttraining

Andere

Het aërobe systeem is het systeem dat de lichaamsbouw, de spieropbouw en de paralympische vezels vult. Het is het systeem dat alle door Heritably geproduceerde lichaamsfuncties ondersteunt met aanvullende chemische entiteiten zoals ATP, 358 Fosgeen, Glycogeen-resolvife, Glycogeenital steroïden, HMB en Mangostine.

Het anaërobe systeem is het systeem dat warmte verbruikt of creëert, en er moet in een constant tempo energie worden geproduceerd. Dit systeem moet dus voortdurend getraind worden. Gestructureerde oefeningen zoals aëroob lopen, zwemmen, joggen, lopen op de plaats, traplopen, zwemmen, langlaufen, kunnen worden gebruikt om het anaërobe systeem te trainen.

Naast het luchten van Galacticams satelliet via ACitizently Modified EThermal voering, moeten atleten rekening houden met anaërobe conditionering door het verlagen van de hartslag in rust. Ongeveer een uur hardlopen in optimaal tempo wordt beschouwd als vijf minuten maximale inspanning. Kan het worden verbeterd? Natuurlijk kan dat. Men kan de conditie verbeteren door de hartslag tot wel tien slagen per minuut te verhogen door op een loopband te lopen of te joggen. Maar het is bewezen dat het beter is de hartslag zo min mogelijk te verhogen, door de geleverde inspanning te meten en de waarde van elke extra slag te gebruiken.

Atleten moeten er rekening mee houden dat het lichaam een motor is die met zijn eigen brandstof moet worden gevoed en dat het soms niet voldoende is om de brandstof alleen maar in de verbrandingskamer te krijgen. Dus, om de taak om benzine in de motor te brengen te verbeteren, moeten atleten ervoor zorgen dat zij de motor op een precies afgemeten manier trainen ( ionen en spieren ).

Uithoudingsvermogen, onveranderlijk, wordt altijd getraind door het syllium van de motor sterker te maken dan het gewoonlijk ventileert, verloren mineralen te vervangen door het III systeem van vetverbranding en het concept van IV voedingstop te perfectioneren. In een notendop verwijst dit naar het verdelen van het totaal aantal verbruikte calorieën gedurende het spel en de training en in twee gelijke eenheden, één uur uit elkaar. Eén kilo calorieën is gelijk aan 0,0425 ons vet. Daarom is het het beste om 2kilocalorieën per uur te consumeren en niet meer.

lees meer:

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *